Vandaag, drie jaar geleden nam ik afscheid van mijn gezin. Ik brak op 7 oktober mijn heup en was er lichamelijk nog slechter aan toe dan nu. En narcose……was 70/100 kans om eruit te komen

Ik wilde hier eigenlijk geen blogpost meer aan vuil maken want het is en blijft een traumatisch dingetje hier. Als je zoekt op de site naar gebroken heup kom je het hele verhaal tegen.

Meestal link ik netjes alles maar de confrontatie nu is mij gewoon teveel omdat ik nu weer een puinhoop ben. Ik sta weer op het randje en dat is erg voor mij, maar dat boeit mij heel weinig. Wat mij meer boeit is mijn gezin. Toen moesten we de meiden vertrellen dat mama misschien niet meer wakker zou worden en nu…, nu kijken ze met open ogen hoe moeders steeds verder aftakelt weer. Zelf persoonlijk is dat voor een moeder ondraaglijk kan ik je vertellen.

De afgelopen dagen is er nogal wat veranderd en daar komt morgen weer een video update over omdat het voor mij makkelijker uit te leggen is dan dat ik alles moet tiepen, en daarnaast ben ik gewoon ff-ing lui😂

Toch wens ik jullie een fijn herfstachtig weekend!