3 jaar geleden nam ik afscheid …
Vandaag, drie jaar geleden nam ik afscheid van mijn gezin. Ik brak op 7 oktober mijn heup en was er lichamelijk nog slechter aan toe dan nu. En narcose……was 70/100 kans om eruit te komen
Ik wilde hier eigenlijk geen blogpost meer aan vuil maken want het is en blijft een traumatisch dingetje hier. Als je zoekt op de site naar gebroken heup kom je het hele verhaal tegen.

Meestal link ik netjes alles maar de confrontatie nu is mij gewoon teveel omdat ik nu weer een puinhoop ben. Ik sta weer op het randje en dat is erg voor mij, maar dat boeit mij heel weinig. Wat mij meer boeit is mijn gezin. Toen moesten we de meiden vertrellen dat mama misschien niet meer wakker zou worden en nu…, nu kijken ze met open ogen hoe moeders steeds verder aftakelt weer. Zelf persoonlijk is dat voor een moeder ondraaglijk kan ik je vertellen.

De afgelopen dagen is er nogal wat veranderd en daar komt morgen weer een video update over omdat het voor mij makkelijker uit te leggen is dan dat ik alles moet tiepen, en daarnaast ben ik gewoon ff-ing lui😂
Toch wens ik jullie een fijn herfstachtig weekend!
10 gedachten over “3 jaar geleden nam ik afscheid …”
Lijkt me heel erg heftig en emotioneel om zoiets mee te maken. Als ouders maar ook als kinderen.
Wat een heftige periode zeg 3 jaar geleden. En hopelijk ga je je nu ook snel weer wat beter voelen!
Ik heb het toen meegekregen, erg heftig. Zoiets vergeet je nooit.
Jeetje wat heftig allemaal. Heel veel sterkte
Dat heeft een enorme impact, ik wens je veel sterkte…
Zo dat is heftig Rachel, ik zag er ook iets over voorbijkomen op Instagram. Heel veel sterkte met alles, je bent een sterkte vrouw.
Heftig verhaal, net als de andere verhalen op je blog. Ook voor jou een fijn weekend!
Wat een heftig verhaal zeg. Ik ga de andere blo ook even lezen.
Jeetje, wat naar dat je niet wist of je het zou overleven ook voor je gezin. En wat fijn dat het destijds toch goedkwam. Hopelijk voel je je nu ook snel weer beter.
Wat heftig Rachel, ik heb niets e juiste woorden om te schrijven, ik kan alleen maar beamen hoe moeilijk het moet zijn voor jou, je man en kinderen om dit weer mee te moeten maken en nu misschien een andere situatie, maar wel zo heftig. Heel veel sterkte Rachel.