Jullie zijn gewend dat er op woensdag een vlog online komt maar die trekken wij door naar zondag en dat word dus een weekvlog 😉

Disclaimer, negatieve of hatelijke comments worden verwijderd, maar dat weten jullie natuurlijk al ;). Adviezen en hulp ect. hebben wij al genoeg dus ook dat is niet nodig ook al weet dat het goed bedoeld is.

Ik kijk vaak terug naar foto’s van toen. En elke keer is het een confrontatie.
Er werd mij gevraagd hoe ik op die foto’s terug kijk en wat het met mij doet.

De lezers die mij langer volgen, kennen deze foto’s al. En wij natuurlijk ook maar elke keer als ik ze zie dan denk ik, waarom heb ik toen niet aan de rem getrokken met mijn eigenwijze kop!!

Ik was egoïstisch, en niet zo’n klein beetje ook!! Wat ik wilde bereiken ging ook gewoon gebeuren ondanks dat mijn familie, man en kids zeiden van ” Rach dit gaat niet goed komen!”
Ik vond het maar gezeik en ze moesten mij maar gewoon lekker mijn ding laten doen en dat was trainen, 7 dagen per week. En ik deed dat ook.

Ik moest en ik zal die six pack krijgen en gespierde benen. Uit eindelijk heb ik ze ook gehad en niet veel langer daarna sloeg alles om en ging het fout.

En daar zit je dan met je afgetrainde lichaam, bij je huisarts omdat een van je kinderen ziek is maar de huisarts zo schrok dat ze zei ” jij maakt even een afspraak met mij van de week want dit gaat fout”. Het enige wat ik kon denken was….pff daar heb je weer zo’n zeikerd.

Nu denk ik alleen maar….Rach had geluisterd naar je omgeving en zeker naar je man en kids!! Maar dat is altijd zo makkelijk he dat achteraf gelul. Ik kan niks terug draaien, ik kan alleen maar op de blaren zitten en de pijn accepteren.

Ik weet donders goed dat ik een compleet ander leven zou hebben gehad als ik geen anorexia had gekregen. De dingen die ik nu wil doen en niet kan doen had ik dus dan wel kunnen doen. Ik word dubbel gestraft zeg ik dan maar. Maar niet alleen ik word gestraft….., mijn gezin krijgt ook de volle bonus voor hun kiezen. En dat doet heel veel pijn kan ik je vertellen en dat vergeef ik mijzelf ook nooit meer!! De stress en ellende die ik hun opzadel…pfff.

Wij leven dag bij dag, halen alles uit het leven wat wij kunnen en hebben ondanks alle stress een geweldig gezin leven, en dat is voor buitenstaanders moeilijk te begrijpen. Ja wij doen leuke dingen voor zover het kan, ja wij lachen en doen gek, why not? Omdat mama ziek is? Nee hoor we proberen zo normaal mogelijk te leven en dat gaat ons goed af tot nu toe ;).

Ik had het graag allemaal anders gezien maar het is nu eenmaal zoals het is en daar leg ik mij (soms) bij neer. Ik probeer een goede moeder te zijn en een goede partner en dat gaat mij tot nu toe goed af. De tijd terug draaien had ik graag gedaan maar het is niet anders.
Ik zou het nooit accepteren, dat kan ik je wel vertellen, maar ik heb er mee leren omgaan en dat ook met hulp van familie en vrienden. Als ik mijn familie en vrienden niet had gehad, had een stuk moeilijker geweest. Hun zijn er voor mijn man en voor mijn meiden als ik het niet aan kan. Mijn vriendinnen Linda en Momo (monique) zijn de tweede mama’s van de meiden en de dikke steun voor Roon en daar ben ik ze nog altijd zo ontiegelijk dankbaar voor. Mijn broer en schoonzus idem dito alleen die wonen niet zo dichtbij jammer genoeg.
Ik zeg ook altijd als ik geen kinderen had gehad, dan had ik er al niet meer geweest. Hun zijn mijn hartslag #mijnhartslag zoals jullie weten van mij en ook mijn doel om elke dag te knokken. En ook voor mij mannetje natuurlijk, die mij af en toe echt de grond in trapt om bij de realiteit te doen komen. Hij trekt mij elke keer weer uit de stront en zet mij op mijn punten. Man als ik hem toch niet had….

Het uiterlijk en het lichaam zou ik nooit meer terug krijgen maar thank god ben ik nog wel altijd de persoon die ik was.

Mijn man en kinderen weten niet beter, ze zouden het wel anders willen zien natuurlijk maar weten dat ik niet meer dan mijn best kan doen.