Zo de dagen in la familia B waren deze week druk en heel vermoeiend.  Een week waar je toch naar dingen toe aan het leven bent en je aan het voorbereiden bent;). Echt voorbereiden kan je je nooit maar goed probeer het altijd wel. Zoals de vaste lezers weten is roontjes moeder op 10 maart overleden en gister was het de avond om afscheid te nemen, poehhh he, dat was heel raar maar we zijn blij dat we zijn geweest. Ik wilde de meiden niet mee hebben maar roon wel en dat heb ik geaccepteerd, uiteraard 😉 alleen ze mochten niet kijken van mij….nou dat is dus wel gebeurd  en eigenlijk stonden ze voor het eerst in hun leventje face to face tegenover  “oma”. oma die ze nooit gekend en gezien hebben, geloof me dat is heel lastig en heb wel moeite ermee gehad mogen jullie best weten, en ja dat is onze eigen schuld en niet meer terug te draaien. De meiden gingen er goed mee om en begrepen ook dat oma niet meer uit die kist zal komen en dat ze voor eeuwig gaat slapen.

Vandaag de dag van de crematie, man wat een drukte zeg! vanmorgen eerst de meiden naar school gebracht, toen als een debiel een bloemstuk laten maken in delft bij een kennis (ja vanmorgen pas roon was er niet en ik was er niet de afgelopen week dat bleek wel) we zouden het bloemstuk ophalen om 13.30 maar dat hebben we opgehaald nadat we de meiden van school hadden gehaald om 11.45 en hij was nog klaar en mooi ook 😀 super gozer die ramon :D. het bloemstuk hebben we als een gek naar het crematorium gebracht zodat het tussen de andere bloemstukken gelegd kon worden. Roontjes zus, danielle heeft het bloemstuk op de kist gelegd voor ons, respect voor mijn schoonzus;). tussendoor boodschappen gedaan, in mega file gestaan, het was zooow druk (zal je net zien je hebt haast en je staat gewoon vast!)

Om 14.00 uur zijn we richting crematorium gereden en daar wachten in de familie kamer, roontje kreeg het steeds warmer, ach wat maakte ik me druk om me ventje…..
Ze heeft een hele mooie uitvaart gehad en alles is goed verlopen. De kleinkinderen, en ja ook de meiden van ons (die werden overal bij betrokken;)) hebben de kaarsjes bij de kist aangestoken en zo begon de dienst. moeilijk….ja moeilijk ja, ik hield roon maar in de gaten en zette mezelf schrap elke keer, waarom weet ik niet maar goed roon huilen = ik huilen = meiden huilen 😉

Zwaar en vermoeiend maar met een gerust gevoel kunnen we dit afsluiten. er zal altijd een kamertje in ons koppie open blijven met de woorden en gedachten ” hadden we maar…” maar vergeten doen we wilma nooit!

Wij zijn versleten nu, geestelijk en lichamelijk kan ik je vertellen. ik ga lekker de bank op met me mannetje 😉