Zoals de meestel wel weten hou ik van lekker eten, dat is ook niet zo gek, als kok zijnde. En de meesten weten ook wel dat ik nu niet meer als kok werk. Al een tijd niet meer. Waarom niet? Dat ga ik je uitleggen.

Vroeger, toen ik nog op de middelbare school zat (god wat klinkt dat bejaard zeg) had ik de droom om als kok te werken. Ik was een rustige puber die eigenlijk nog geen idee had wat ze met haar leven moest doen. Mijn moeder werkte vroeger al in veel keukens en vanalles met eten, wat ik reuze interessant vond, het opeten maar ook het maken. Ik zat in het laatste leerjaar en we moesten op stage voor een week. Weet niet of het nu nog steeds “snuffelstage” heet, maar zo heette dat toen wel. Ik ging op stage in een brasserie in het dorp waar ik woonde. Superleuk was dat, leuke mensen om me heen en leuk werk. Uiteindelijk nog 2x stage gelopen daar en ik mocht er blijven werken.

Nouja, toen moest ik dus een volgende opleiding gaan kiezen. Ik koos toen voor MBO Koksopleiding niveau 2, om te beginnen. Hartstikke leuk en dat heb ik met succes afgerond. Op niveau 3 moest ik werken en leren, dat je dus 1 dag naar school gaat en de rest werkt. Wat een ellende, ik zag er tegenop want school was altijd wel leuk en gezellig. Die tijd ging ik bij Humphrey’s werken. Ken je dat? Dat is zo’n vreetschuur concept, simpele, lekkere gerechtjes voor een spotprijsje. Helemaal leuk toch? Dat dacht ik inderdaad. Na 1,5 maand werd ik daar vernederd tot op het bot. Ik moest op avonden van 250-300 gasten in de zaak, beneden in de vriezer ijs gaan zitten scheppen, voor die 250 man dus. Of ik stond aan de warme kant in de keuken en moest de chefkok helpen. Wat net zo’n bal was als dat ie eruit zag. Hij kon alleen maar schelden en tieren. Soort van Nederlandse Gordon Ramsey. Zo’n soort vent die je eigenlijk met een baksteen in de Atlantische oceaan wilt dumpen..

Mijn grens was daar bereikt, toen ik in het donker, om 23.00 in de avond de brandtrap kon gaan lopen schuren, want het zou zomaar kunnen dat er brand uitbrak. Ik vond het bullshit maar heb toen de zaklamp van mijn telefoon maar gepakt en zo die stomme trap staan schuren, tussen de muizen.

Op dat moment heb ik me dus bedacht dat ik niet geschikt was als kok. Het was het zoveelste bedrijf waar ik werd vernederd, waar ik alle *piep*klusjes kon doen.

Het kokswereldje is nu eenmaal hard en vernederend en ik blijk daar niet helemaal mee te kunnen leven. Een grote bek kan ik hebben, maar niet keer op keer op keer. En het gezinsleven waarin je beiden kok bent (mijn vriend ook) met twee kindjes, dat werkt ook niet. Dat heeft mij doen besluiten om niet meer als kok te werken. En tuurlijk, koken is superleuk maar ik hou het wel als hobby. Oja en stiekem ben ik een beetje te chaotisch en ronmelig, dus dat werkte ook niet echt mee, helaas.

Liefs, Soraya!