Het is weer maandag! Dus weer tijd voor een happy moments #42. Hij is weer heel magertjes. En het was eigenlijk weer helemaal geen happy moments week. Een week waarin je kind een trauma oploopt is niet in woorden uit te drukken maar daar kom ik aan het einde van deze blogpost op terug. Laten we beginnen.

Niomi was deze week thuis. Even geen werk, geen druk, maar gewoon even dicht bij mama zijn en gewoon gek doen.

Ik dacht, ik ga even mijn kast opruimen…., ver kwam ik niet. Elke stap is een aanslag op mijn energie level. Dus alles weer ingeruimd en 2 uur geslapen erna haha. De antibiotica breekt mij steeds meer af, dus moet echt alles one by one doen. Dat is heel heel moeilijk voor deze stuiterbal maar het is niet anders.

Eten…wat is dat? Ondanks mijn anorexia, en ik flink kon eten, krijg ik nu niks door mijn keel heen. Gewoon geen trek, geen smaak en geur door de kuur, maar goed de rest kan wel lekker eten en dan vind ik het al weer prima.

• 

• 

De lucht foto plaats ik altijd als laatste, maar vandaag niet. Ik wil even met wat anders afsluiten vandaag. En het is niet eens mijn lucht foto, maar made by my sister, die lekker op de camping zat. Linnie thnx mop.

Vandaag sluit ik af met deze foto van Niomi. Zoals ik al eerder schreef, was ze thuis deze week…., lekker met mama overal naar toe, en haar gedachten op wat anders proberen te zetten..

Om terug te komen op mijn begin van de blogpost… Vorige week maandag heeft hier achter zich een drama afgespeeld met een man die voor de tram werd geduwd…Niomi stond op dat moment bij die man omdat ze een vriend naar de tram ging brengen. Ze zag dat de man geduwd werd, en hoe die onder de tram terecht kwam….dat wil je niet mee maken. Ze heeft als eerste 112 gebeld. Ro en ik zijn er gelijk heen gerend 🙁

Ze is verdoofd en heeft er last van en krijgt hulp. Maar dan nog, mijn kind is getekend daar door, en ik had het ook niet willen zien, maar had mij het maar laten zien in plaats van haar…
Ze gaat vandaag weer proberen te werken, ze moet alleen met de tram…en je snapt dat dat een ding is nu.

Hoe was jullie afgelopen week?

Tot volgende week!