moeilijk…

moeilijk…

Rashel heeft een meisje in de klas, haar mama was zwanger, had haar wel gezien met haar buikkie hihih en ze liep echt op het einde vorige week dacht ik dan, nou ja oke verder niet meer aangedacht totdat ik van de week een mailtje kreeg en vandaag een brief van school, dat het moedertje afgelopen vrijdag om 15.15 bevallen is van een zoontje……dood geboren …… met 37 weken…. nou mensen, als jezelf kinderen hebt dan weet je gewoon dat je dan echt een steek in je hart krijgt van dit soort berichten en ik loop daar nu al een paar dagen mee, bah, zo oneerlijk!!! ik heb dit al eens eerder meegemaakt bij Jorna*

om met die dingen geconfronteerd te worden is zo onmenselijk vind ik! vandaag komt rashel uit school “mama” ja schatje, nou zegd ze dat meisje (noem geen naam ivm prive) heeft een baby en die baby is dood…:| nouuuuuuuuuuu ik heb met hele dikke rode ogen in de auto gezeten, ras verteld het mooi en goed maar snappen doet ze het niet, en om eerlijk gezegd te zijn ben ik er niet met haar op door gegaan, ze is 4 jaar en weet niet wat dood zijn is. dus….ik hoop dat ik dat gevoel een beetje proberen opzij te zetten want als ik daar langer mee blijf lopen word ik echt depri.

5 gedachten over “moeilijk…

  1. ow wat erg zeg :S ik zou er idd ook niet aan moeten denken hoor rach en dan van de week gewoon haar dochtertje naar school toe brengen is heel hard ja pfff nou sterkte en beter dat rasje het eigenlijk gewoon nog niet snapt he;)

  2. Hey!

    triest hoor, ma t komt helaas vaak voor 🙁
    Bij Cyris vorig jaar in de klas, jongentje kreeg ook n broertje, dood geboren met 40 weken, pfffffft

    Soms ma goed dat ze t nog niet snappen

  3. ow tut wat verschrikkelijk en zeker als het zo dichtbij staat 🙁 het verhaal van jorna blijft bij mij ook heel erg bij. daar zat je ook zo erg mee, en logisch hoor begrijp me niet verkeerd, kinderen horen niet dood te gaan!!!

  4. Ik snap dat je er zo erg mee kunt zitten 🙁 dikke knuffel voor jou Rach! Hopelijk kun je het een beetje van je af zetten. Het lijkt me zo verschrikkelijk om een kindje 9 maanden in je buik te dragen en dat het dan zo “afloopt”..

    En dan mensen om je heen die je verdriet niet “begrijpen” etc.

    Kennissen van mij hebben een miskraam gehad en het was nog heel pril, maar volgens mij zijn ze wel 8 jaar bezig met ziekenhuis gebeuren. Nu hadden ze een embryo (zeg ik het goed?) ingebracht en dat is dus een miskraam geworden. Ze stonden net sterk in hun schoenen en wilden ermee stoppen wanneer het weer niet zou lukken. En nu gebeurde die miskraam dus, dan ben je weer zwak en hoe dan verder?

    Ik vond dat al verschrikkelijk en ik had de tranen in mijn ogen. Kan me niet voorstellen hoe moeilijk het moet zijn om je kindje te verliezen 🙁 .

    Liefs xxx

    thnx meis 😉 er zijn idd mensen die het verdriet niet snappen omdat het niet direct familie is ofzo pfff nou die discussie gaat ik niet meer voeren 😉 jij snapt het wel ;), en bij die kennisen van je, aman hoe pril het ook is het is en blijft je kindje;)

Reageer ook op deze blogpost!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.