Gister moest er weer bloed geprikt worden, nou ja oke, same shit dacht ik weer. Ik had die nacht ervoor al kramp in me benen, de standaard buikpijn en voelde me gewoon niet goed, nou daar ging die telefoon smiddags hoor van de huisarts…kalium gevalletje van 2.6…wtf dacht ik, nou ja had het kunnen weten want voelde me gewoon een dronken balletje, afijn we hadden al afgesproken dat als het weer zo laag zou zijn ik naar het ziekenhuis zou moeten en was daar ook helemaal op ingesteld en had ookal spulletjes meegenomen voor eventueel, en eerlijk ik wist niet hoe snel ik daar heen moest gister want voelde me steeds verder weg zakken. Daar aangekomen worden de testen weer gedaan, plakkers hier en daar op je donder en die naalden. En dan begint het wachten en wachten en uiteindelijk ben ik naar de balie gelopen van joh hallo weten we al wat?? nou kalium was iets gestegen naar 2.8, wat geen ruk is natuurlijk en er waren afwijkingen in het hartfilmpje te zien wat normaliter niet zo is maar nu dus wel. Tja en daar zit je dan op bed, weer wachtende want ze wilde nog meer testen doen waaronder het magnesium en nog een stofje, magnesium was goed alleen andere stofje konden ze niet checken omdat het apparaat kapot was (????) als dat stofje niet goed zal zijn zal dus een gedeelte van de oorzaak zijn gevonden dat het lichaam geen zouten meer opneemt maar daar krijg ik vandaag de uitslag van en als het niet goed is krijg ik daar zakken voor om te kijken of we dat kunnen gaan laten werken.  En dan, normaliter word ik vol gepompt met kalium via drank of infuus…nee wat gebeurd, na 7 uur daar op een bed te hebben gezeten om alleen maar te wachten op uitslagen werd mij verteld dat ik naar huis kon….wtf!! zomaar?? ja omdat ze nu even verder niks konden. Nou dan ga je naar huis met een hart wat op hol slaat en ik me suf en gaar voelde 🙁
Bang om te gaan slapen, dus nog meer kalium genomen en uiteindelijk in slaap gevallen.

Ik begrijp dan sommige mensen helemaal strak staan van onbegrip en mij daar ook op aanvallen maar halloooooo roon was er gister bij en stond ook perplex toen ze zeiden dat ze even niks konden. dus val mij er niet op aan, we doen al ons best en jullie lezen alleen dingen maar jullie weten niet hoe wij hier werken hier in huis 😉

Mensen snappen niet dat wij als gezin zelfs in een ziekenhuis lol hebben…ja sorry wij zijn nou eenmaal zo en gaan niet depri in een hoekkie zitten, we blijven positief denken en laten ons niet door deze klote ziekte het dal in trekken, en mij dingen aanpraten dat het allemaal schijn is hoeft ook niet want dat is niet zo.

Ik gaat lekker met me meisjes genieten nu, ze zijn een ochtendje thuis want we waren gister achterlijk laat thuis 😉