Toen en nu..
Ik moest voor het intervieuw met de telegraaf een aantal foto’s doorsturen….. van toen en nu…en ja dat hakt er wel even in hoor bij deze moeder!! Confronterend, en maar denkend “waarom luisterde ik toen niet?” “waarom zo eigenwijs?”. Tja dat zijn dingen die ik nu niet meer terug kan draaien. Ik kan alleen met excuus komen en de wonden laten helen.
Zal ik ooit nog zo worden vraag ik mijzelf dagelijks af….. Ik wil dat wel heel heel graag ja!! En daarom gooi ik nog steeds de handdoek niet in de ring!!
Ik heb een super super lieve vent, die dag in dag uit voor mij klaar staat en helpt, 2 meiden, och mensen dat is echt mijn hartslag en ga voor door het vuur, ziek zwak of misselijk!!!
Hebben jullie ook iets confronterend’s in jullie leven waarvan jullie denken “had ik dat maar anders gedaan?”
Het zal ongetwijfeld wel want denk dat iedereen het wel heeft, en zo niet dan heb je echt een perfect life 😉
16 gedachten over “Toen en nu..”
Ik geloof dat jij met al jouw vechtlust wint! Hoe dan ook. 💗💗
<3
Wauw wat een verschil!
Ik hoop echt voor je dat het weer zo wordt!
En ik denk dat iedereen dat we heeft…ik wel heel erg in ieder geval..
Ja verschil he!! En ja doe mijn best 😉
Een perfect life bestaat niet, volgens mij. Kan me goed voorstellen dat je dit confrontrend vond. Ik zie wel in alle foto’s hetzelfde: die prachtige ogen van je en je lach. Ik bewonder je kracht om telkens weer tegenslagen het hoofd te bieden en overal ook weer positieve energie uit te halen. Respect!
dank je wel lieve nicole <3 en idd a perfect life bestaat niet!!!
Zo’n lieve lach op die foto’s. Die heb je nog steeds.
Anorexia, is dat eigenwijs? Anorexia was toen veel sterker, iets waar je het niet van kon winnen.
Bij mij is de knop omgegaan toen ik een longontsteking kreeg toen ik nog maar 38kg woog. Wat was ik bang om het leven te laten. Ik heb me daarna 9 maanden laten opnemen om het braken te laten stoppen. Ik kreeg het zelf niet onder controle. Helaas heb ik fibromyalgie en CVS eraan overgehouden. Ook schade dus. En mijn astma is erg verslechterd. Ik heb nog maar heel weinig energie. Het is nooit meer goed gekomen. Ik denk ook weleens had ik het naar niet zo lang laten duren, me eerder laten opnemen. Maar ik denk dat toen die anorexia te sterk was en ik er nog niet doorheen gekomen zou zijn. Eerst moest die knop om.
Nu kan ik eindelijk de gevolgen accepteren, maar dat was ook een heel gevecht.
Liefs,
Angelique
wauw meis wat een verhaal ook 🙁 en ja accepteren is toch het beste ondanks ook een wat je zegt een gevecht is. Ik had ook zware astma vanaf kinds af aan al maar dat is gelukkig nu helemaal weg want als ik dat er ook nog eens bij had pfff man man man. dank je wel voor je reactie meis, liefs rach
Heftig!!
Denk dat iedereen wel wat heeft. Ze zeggen niet voor niks elk huisje heeft zijn kruisje.
Ben zelf ook chronisch ziek. Onzichtbare ziekte helaas. (Reuma)
Aan de buitenkant ziet men niks, maakt dat ik me altijd moet verantwoorden en over grenzen ben gegaan in verleden omdat ik zo graag “normaal” wil zijn net als iedereen.
Sinds ik moeder ben doe ik dit dus niet meer. Ben minder gaan werken, en probeer balans te zoeken tussen rust en inspanning. Niet altijd makkelijk. Dus soms herken ik mezelf wel in je, ook al is t een totaal andere situatie.
Sterkte 😘😘😘
Ook zoiets heftigs en zeker omdat het niet zichtbaar is denken mensen snel dat je je aanstelt😔 heel goed dat je de balans hebt gevonden 😉😘
Wat heftig allemaal zeg. Het feit dat je blijft vechten wil zeggen dat er of altijd hoop is. Je bent een topper en onthou dat goed 😘 ik ben in november 7 jaar geleden bijna overleden omdat ik de verkeerde diagnose anorexia kreeg. En omdat ze daaraan vast bleven houden zagen ze niet wat ik werkelijk mankeerde.. een cyste in mijn hoofd die zorgde dat mijn lichaam geen enkel hormoon meer aanmaakte. Hierdoor was ik de hele dag misselijk en kon ik dus niet eten. Achteraf had het 2 dagen gescheeld of ik was overleden. Ik woog toen nog maar 45 kg en leefde op sondevoeding.Ik wens je heel veel sterkte en succes meis.
wauw wat een verhaal van je zeg 🙁 en dank je wel linda
Waarom zou je met excuus moeten komen voor wat een ernstige ziekte jou heeft aangedaan? Het is toch immers de anorexia die het ‘overneemt’ in je koppie?
Nu vecht je keihard terug en daar kun je trots op zijn, hou vol hoor!
Ja maar door de anorexia die ik gehad heb, want die is nu onder controle, is mijn lichaam compleet verwoest 🙁 en ik ben zeker trots dat ik keihard terug vecht 😉
Ik kan mij voorstellen dat je dit gevoel erbij hebt. Super confronterend maar voor mij heel herkenbaar. Ik ging van slank naar mega dik door een eetstoornis die ook nog eens de lipoedeem in mijn lichaam verergerde en dus het dik zijn ook. Een ontzettend frustrerend iets waar ik ook tegenaan loop.
Maar op dat moment deed je wat voor jou het beste was. Net als ik.
Hang in there! You can do it. De echte Rachel zit van binnen en die blijft altijd.
Dikke kus vanaf Tenerife!
omgekeerde wereld dus meis. en idd rachel zit van binnen en de buitenkant is maar een omhulsel 😉 en geniet van je vakantie meis xx